DeRat p.
II - DE NOSTRI TEMPORIS
80
detectae complura Ptolemaici de universo systematis vicia
detexerunt. Antiqui ultra Oceanum alias esse terras tamquam vates
per incerta divinabant; nos vero nauticae urnae usu reteximus, et
geographia mirum quantum illustrata! Quis credat, homines hodie non
solum cum sole universum terrarum orbem ambire, sed ultra solis
vias egredi posse, minori temporis spacio, quam quo sol ipse intra
eas suum conficiat cursum! A geometria et physica, qua metodo hodie
docentur, aucta mechanica, quot, quantis, et quam miris inventis
humanam auxisse societatem videtur. Certe ex iis nostri temporis
bellicam natam dixeris: quae tantum antiquos est praetergressa, ut
prae nostra muniendarum expugnandarumque urbium ratione Minerva
suam Athenarum contemneret arcem, et trisulcum fulmen Iupiter
obtusum brutumque increparet. Tanta sunt nostra scientiarum
instrumenta, quanta nunc studiorum adiumenta videamus. De multis
enim rerum argumentis, quae olim uni prudentiae relinquebantur,
artes redactae sunt: quod in specie de iurisprudentia opus antiqui
efficere, difficultate deterriti, desperarunt. Praeterea in re
poëtica, oratoria, pictura, sculptura aliisque artibus, quae
imitatione constant, ingenti optimorum copia exemplorum abundamus;
quibus nostri commonefacti et rectius et facilius ipsam possunt
optimam imitari naturam. Atque adeo typorum beneficio omnia libris
scatent: quare apud nostros tam multi sunt non unum et item alterum
scriptorem docti; sed multa, varia, ac pene infinita lectione
eruditi. Denique |797| universitates
studiorum institutas habemus, omnique scientiarum et artium genere
instructas, quibus hominum mens, animus et lingua perficiatur.
Atque in his ferme omnibus literarum studiis ad unum hodie
spectatur finem, veritatem; quam si laudare instituam, illa dignus
sim admiratione: quis unquam vituperavit?
Haec nostrae studiorum rationis commoda ad
examen revocamus: et an ullis expertia bonis, quae antiquis erant,
vel malis admixta, quae non erant, videamus: et an nostrae mala
vitare, et antiquae bona quoque consequi, et quo pacto possimus:
quae autem non possimus, cum quibus antiquae malis pensentur,
disseramus.